Oorspronkelijk gepubliseerd op 1 mei 2004 te Rotterdam (sindsdien lichtelijk herzien).

Van Roofbaronnen Imperialisme in Afghanistan & Irak tot aan Racistische Razzia’s op het Thuisfront …

Voor Klassenstrijd tegen het Bourgeois Offensief!

De Amerikaanse “bevrijding” van Irak met zoete beloftes van “democratie” en “vrijheid van tirannie” blijkt nu duidelijk een vertoning te zijn van niets anders dan een bloedige koloniale bezetting door het VS & Britse imperialisme en geallieerde troepen, zoals de Nederlandse bezettingsmacht. Door gebruik te maken van hun ontwijfelbare militaire overmacht in de overmeestering van Irak en van aanwezige olievelden (een cruciale strategische grondstof) wil de VS haar oppermacht doen gelden in een poging te compenseren voor de industriële superioriteit van haar voornaamste kapitalistische concurrenten zoals Duitsland en Japan.

Revolutionair Defeatisme contra Pacifistisch Moralistisch Opportunisme

Kort geleden, met de dodelijke bedoeling het dwarsdoor Irak gezaaide algemeen verzet in bloed te doen verdrinken, werden in het nog steeds omsingelde Fallujah weer honderden bewoners afgeslacht, inbegrepen vele kinderen. Het is van vitaal belang voor de internationale arbeiders beweging ter verdediging te komen van de Irakese arbeiders, vrouwen en onderdrukten. Verdedig Iraq! Imperialistische troepen uit het Midden Oosten!

Met ruim 1000 mariniers actief in zuidelijk Irak en Apache gevechtshelikopters die boven Kabul terreur en dood zaaien, terwijl militair beheer van de Antilliaanse neo-kolonieën wordt herbevestigt, moet het Nederlands imperialisme verslagen worden, zowel haar militaristische tradities vertegenwoordigd door het reactionaire Huis van Oranje-Nassau aristocraten. Of zoals de vooraanstaande Bolsjewiek Leon Trotsky deze taak formuleerde:

“In elk land kan de strijd tegen zijn eigen regering, dat een imperialistische oorlog dirigeert, niet stoppen tot aan revolutionaire agitatie voor de nederlaag van dat land.”
(Lenin en Imperialistische Oorlog, 1939)

Trotskyisten hebben geen enthousiasme voor het redden van koloniale troepen. In alle gevallen van koloniale bezetting verwelkomen wij toenemende militaire tegenslagen voor de “democratische” imperialisten, daarbij inbegrepen de Nederlandse, en hun bondgenoten in Irak.

Verschillend daar tegenoverover staan de zogenaamde Trotskyisten van het Verbond voor de Vierde Internationale en haar moederorganisatie het Spartacistbond die dat soms wel zo stellen en dan soms weer niet.

Echter veel belangrijker is dat namelijk de voornaamste te bestrijden vijand, zoals gesteld door Karl Liebknecht, zich in eige land bevindt.: “der Hauptfeind steht im eigenen Land!”

In tegenstelling tot de afnemende pacifistische anti-oorlog “massa beweging” van het reformistische Nationale Platform tegen de “Nieuwe” Oorlog - geleid door de sociaal patriottische Socialistische Partij (SP) en haar soortgelijken, inbegrepen de volgelingen van vrijwel alle “linkse” organisaties, van reformisten en Stalinisten tot aan zogehete Trotskyisten – zijn de politieke mobilisaties der georganiseerde multi-etnische/nationale arbeidersklasse hoogst noodzakelijk; zoals vakbondsboycotten en solidariteits stakingen (d.w.z. die niet enkel economisch gemotiveerd zijn) onafhankelijk van iedere klein/burgerlijke organisatie.

Leiding gevende politieke krachten achter (en lid van) het “anti-oorlog” Platform waren al in 2001 mede-plichtig aan de Nederlands imperialistische interventie in Afghanistan; de sociaal-democratische (vroeger Maoïstische) SP ging akkoord met een jacht op Osama bin Laden en de mening van het kleinburgerlijke Groen’Links’ kan worden samen gevat als; ja voor bloedlustige bombardementen, ... alleen NIET gedurende de Ramadan!

Nu, in het geval van de Tweede Golf oorlog, had deze volksfront coalitie van “stop de oorlog”, met haar alle-klassen-omvattende utopische voornemens van “hoe meer de beter”, aanvankelijk geen enkel gewetensbezwaar in het welkom heten van de Partij van de Arbeid (PvdA) die eerder in 1991 in een regering zat dat deelnam aan de Eerste Golf Oorlog!

Arbeiders Economische Strijd contra Onafhankelijke Politieke Actie

In de afgelopen paar jaar hebben succesvolle havenstakingen, van een algehele stillegging van alle Belgische havens in juni 2002 naar Europese stakingsacties afgelopen september hier in Rotterdam door zo’n 10.000 belegerde havenarbeiders en in Barcelona (Spanje), de Port Package “liberalisering” van havenwerk (d.w.z. minder, onveiliger en slechter betaald werk) uit de weg wisten te ruimen.

Vooral in tijden van wapentransporten zouden verdere gezamenlijke politieke acties, door bijvoorbeeld de petrochemische arbeiders (velen zijn uitzendkrachten) in solidariteit met hun Irakese medearbeiders (in de nog levensgevaarlijkere militair bezette olieindustrie- en velden daar en in Kurdistan), invloedrijke klappen kunnen uitdelen aan de imperialisten.

De opper bureaucraat van de Federatie van Nederlandse Vakbonden (FNV) Louis de Waal had géén mening over massa afslachtingen. Behalve dan zijn voorstel een “geschikte” resolutie der Verenigde Naties (VN), zoals altijd een instrument van imperialistische grootmachten, te onderschrijven om de Nederlandse weg vrij te maken voor hernieuwde militaire deelname in Iraq. Onze historische leuze is: Geen man, vrouw of cent voor imperialistrische oorlogen van plunder en oppressie.

Gedurende de “nationale anti-oorlog dag” van 25 februari verleden jaar, terwijl Schotse trein machinisten slag hadden geslagen tegen ammunitie transporten, organiseerden militanten, toen geleid door het centristische VVI/LFI gezamenlijk met Stalinisten, een verenigd front actie achter het spandoek met de proletarische oproepen voor het boycotten van militaire goederen die Nederlandse havens binnenkwamen en voor andere arbeidersacties tegen bloedige imperialistische oorlogen.

Het historische voorbeeld in Nederland van zulke politieke actie was de Februari Staking tegen de deportatie van Joodse mensen naar de dodenkampen op die dag in 1941, een toen door haven arbeiders genomen initiatief dat zich verspreidde naar andere arbeiders in Amsterdam en verder in de regio.

Deze bescheiden doch principiële mobilisatie, gericht aan de Rotterdamse haven arbeiders, leidde een 50-tal arbeiders/immigranten door de Tarwewijk in Rotterdam-Zuid naar de poort van het desbetreffende bedrijf Steinweg Handelsveem B.V., gelegen in de Waalhaven. Daar werd in verband met het imperialisme aan het thuisfront ook opgeroepen te strijden voor de democratische rechten van alle immigranten. Volledige Burgerrechten voor alle Immigranten & hun Families!

Na meer dan een jaar van imperialistische afslachtingen gaan vanuit lucht- en zeehavens (zoals Eemshaven in Nederland en Antwerpen in België) de verschepingen van militaire goederen en personeel nog steeds door: Boycot Wapen Transporten! Arbeiders Actie tegen Imperialistiche Oorlog!

Het Kapitalistische Offensief na de “Dood van het Communisme”

De ineenstorting der Sovjet Unie, als gedegenereerde arbeidersstaat, bracht uit-hun-winterslaap-ontwakende interimperialistiche spanningen los tussen de kapitalistische grootmachten van het nu uiteenvallende anti-Soviet blok (inbegrepen Nederland maar als belangrijkste de VS, Duitsland, Japan en Frankrijk).

Spanningen, die tot nu aan toe vooral een economisch karakter hebben, werpen al via diplomatische bokswedstrijden historische schaduws naar voren van toekomstige militaire confrontatie.

In afwezigheid van Bolsjewistische leiding om de aanwinsten van de Oktober 1917 Revolutie te verdedigen en uit te breiden leidde uiteindelijk het bekrompen nationalistische perspectief der Stalinistische bureaucraten, in haar pogingen een “vreedzame co-existentie” met de onverzoenlijke imperialistische heersende klassen te handhaven, tot kapitalistische contrarevolutie in de Sovjet Unie en in Oost Europagedurende de periode 1989-91.

Trotskyisten stonden voor een politieke revolutie ter verdediging van de Sovjet Unie, zoals nu nog in het geval van de gedeformeerde arbeiders staten van China, Cuba, Noord-Korea en Vietnam.

Maar dat de proletarische normen van eigendom weer terug zijn in handen van het particulier kapitaal in Rusland & Kiev (alhoewel zwak) is uitvoerig gedocumenteerd door de nagenoeg plotselinge en rampzalige duikval in verschrikkelijke armoede van een hoog opgeleide en beschaafde arbeidersklasse; trieste statistieken van radicaal lagere levensverwachting, enorme werkeloosheid en verpaupering der arbeiders, vrouwen en kleine boeren.

Deze overwinning der contrarevolutie in de USSR, als gevolgtrekking van imperialistische competitie, ontketende decennia na de interimperialistische Tweede Wereld Oorlog een massaal offensief tegen arbeidslonen & maatschappelijke toelages, begeleid door racistische aanvallen op de democratische rechten der arbeiders, ter verbetering der winst verwachtingen van het Nederlands Kapitaal, d.w.z. die van ABN AMRO Bank, KPN, Philips, Shell, Unilever & consorten.

Om die kwijnende winst verhoudingen te kunnen verbeteren voor de handel van particuliere bedrijven en van het monopolie kapitaal hebben Nederlandse bourgeois regeringen – in de nasleep der ten ondergang van Stalinistische regimes en daarin geholpen door het makke knielen der sociaal-democratie voor de bourgeois propaganda campagne over de “Dood van het Communisme“ – de werkeloosheid enorm opgevoerd om de lonen en werk garanties de grond in te kunnen drijven. Tot nu aan toe bijna 10% werkeloosheid, niet inbegrepen in die cijfers zijn 100.000-en slecht betaalde uitzendkrachten die vaak op tijdelijk of seizoenswerk moeten wachten.

Ondertussen worden staats- en sociale diensten overhandigt aan de verzekerings- en bank instellingen der bourgeoisie met als gevolg dat de levenskosten voor werkende mensen recht omhoog schieten waardoor toelages en toegang tot gezondheidszorg, het openbaar vervoer en onderwijs etc. drastisch worden verminderd.

Daarom werden en worden vooral de kosten van ziekteverzekering (en andere maatschappelijke diensten zoals studie leningen) zwaar getroffen. Bijvoorbeeld: de jaarlijkse tandarts controle is uit het pakket verwijdert, verpleegkundig personeel wordt enorm onderbetaalt en de thuiszorg voor 10.000-en bejaarden (“onproduktieve-dus-dure”) arbeiders hebben hun eigen contributie al de pan uit zien stijgen waardoor velen nu zonder deze onmisbare maatschappelijke dienst moeten doen. En vrouwen moeten nu (weer) voor de pil betalen.

De Strijd tegen de Bourgeoisie’s Verdeel & Heers Democratie

Imperialistische avonturen van huis worden vergezelt door een roofzuchtige oorlog thuis dat het nationalisme en racisme versterkt. Onder leiding van de Christen Democraat JP Balkenende (CDA) en de rechtse Liberale financier Gerit Zalm (VVD) heeft de centrum rechtse CDA/VVD coalitieregering, in het kielzog van het rechts populistische bourgeois “Fortuynisme”, een hele serie nieuwe politiestaat maatregelen kunnen doorvoeren.

Vanwege deze imperialistische bezettingen van plunder & onderdrukking en haar voortdurende politiestaat offensief op het thuisfront, verbonden aan racistische haat campagnes, worden gehele immigranten bevolkingen gebrandmerkt: zwarte Antilianen en Surinamers als drugshandelaars, Turken als Maffia figuren, Marokkanen als fraudeurs en die jeugd als potentiële terroristen die volgens de BVD (geheime dienst) in moskees worden gerekruteerd et cetera. En dankzij de tamme burgerlijke pers blijft het volume van bourgeois anti-immigranten hysterie alsmaar stijgen.

En jawel vrijwel zonder parlementaire oppositie is met dit gerechtelijke gereedschap de weg voorbereidt voor grootscheepse razzia’s in de jachttocht op zo’n 26.000 zogehete “illegale” immigranten en asielzoekers in Nederland. Stop de uitzettingen nu!

Vooral de geïntegreerde immigranten jeugd staat hoog op de staatslijst van misdadigers en zelfs als terroristen. Verenigde acties van de vakbondsbeweging zijn zeer vereist om krachtige leiding te geven aan een groeiende solidariteitsbeweging ter verdediging der vervolgde immigranten bevolkingen.

Deze brede aanvallen zijn ten eerste gericht op de immigranten bevolkingen en daar opvolgend op de democratische rechten van alle arbeiders. Maatregelen zoals de identificatie plicht, meer en meer politie & camera’s en het preventief fouilleren in gehele wijken (met uiteraard een “hoge criminaliteit”) zijn verbonden aan de toenemende rechten van de bourgeois staat. En vooral bedoelt om gemakkelijker meer angst aanjagende politiemacht te kunnen inzetten in het intimideren van grote groepen immigranten, zoals al genoteerd direct na de criminele 11 September aanslag in NY in de racistische razzia’s in de Rotterdamse Millinxbuurt.

Ondertussen, en daaruit voortvloeiend, komen weer fascistische groepen opduiken die stemmen verheffen over pogroms & doodskampen en die dwars door het land Moslim scholen en asielzoekerscentra in brand steken; bijv. verleden jaar werd in de wijk Feyenoord (Rotterdam) door plaatselijke fascisten gedemonstreerd tegen de bouw van een moskee in Rotterdam. Voor verdedigingsgardes van arbeiders tegen staatsrepressie en fascistisch terreur!

De zogenaamde “Oorlog tegen Terrorisme” of "tegen criminaliteit”, en het daarmee samengaande cynische bourgeois “debat” over het verbeteren van “onze maatschappelijke normen & waarden”, zijn simpelweg voorwendselen die gebruikt worden tegen de eerste de beste afwijking van bourgeois normen en kunnen strekken van de “misdaad” asielzoekers te verbergen, deel te nemen in populair politiek verzet tot aan communistisch optreden.

Het voornaamste doel der bourgeoisie is daarmee het verhinderen van potentiële politieke mobilisaties der georganiseerde arbeiders beweging en haar achterban gezamenlijk met immigranten en de jeugd tegen het bourgeois racistische offensief in strijd van Groningen en Den Helder naar Kerkrade en in verzet tegen Nederlandse imperialistische bezettingstroepen aanwezig van Azië en de Balkan tot aan het Midden-Oosten.

De Crisis der Mensheid is de Crisis van Revolutionaire Leiding

De klassenstructuur der kapitalistische maatschappij ligt ten grondslag aan het moderne barbarisme, d.w.z. racisme, repressie en imperialisme. Om een socialistisch alternatief naar voren te kunnen brengen is het noodzakelijk dat op internationaal niveau de arbeidersklasse zich politiek kan mobiliseren geleid door een revolutionaire partij die de werkende massa’s kan aanvoeren naar een politieke machtsovername, hier en in de gehele wereld. Diegenen die werken, die de overvloed der wereld produceren, moeten heersen.

De noodzakelijke economische en sociale klassenstrijd moet verbonden worden met de strijd tegen rassenonderdrukking (zoals immigratie quota’s en uitzettingen) en tegen de ondergang van democratische rechten, verbonden met de strijd tegen imperialisme en militarisme.

Een revolutionair programma wijst de arbeidersklasse de weg naar het overwinnen van economistische beperkingen door alle strijd te concentreren rond de spil van revolutionaire klassenstrijd tegen de kapitalistische heerschappij omdat enkel een internationale arbeidersrevolutie op een radicale manier en voor de lange termijn de dagelijkse problemen der arbeiders, vrouwen en immigranten kan oplossen. Met als beginpunt de onbuigzame verdediging van de belangen der internationale arbeidersklasse verspreidt de revolutionaire partij het begrip dat zonder een arbeidersregering, zonder het wegvagen van het kapitalisme in de Vuilnisbak der Geschiedenis, de behoeftes van de arbeiders enkel gedeeltelijk bevredigt kunnen worden en op z’n hoogst op een zeer gelimiteerde schaal.

Zo’n revolutionaire arbeidersbeweging zou het bourgeois programma van “meer werken voor minder loon” en massale werkeloosheid afslaan met de eis voor een radicale vermindering van de werktijd met volledige looncompensatie (bijvoorbeeld een 4-daagse werk week voor 5 dagen loon). Het zou vijandig ingestelde management, bedrijfsgeheimen en corruptie counteren met de eis voor het open gooien der boekhouding via arbeiderscontrole. En dat zou het anti-kapitalistisch bewustzijn verder kunnen verspreiden en verdiepen.

Revolutionaire arbeiders brengen deze eisen systematisch de arbeidersbeweging binnen ter mobilisatie der werkkrachten voor succesvolle contra-acties tegen de “neoliberale (d.w.z. normale)" bourgeois aanvallen, zoals massa ontslagen en bezuinigingen. Bepaalde partijen binnen de linkse beweging stellen een algemene staking voor; maar om van te voren dit soort stakingen te limiteren tot 24 uur ondermijnt op ernstige wijze hun potentiële invloed en uitwerking. Dat is precies waarom de reformistische leiding en haar “radicale” linkse navolgers dezen prefereren; de arbeiders kunnen even stoom afblazen terwijl de bazen ervan te voren verzekerd van zijn dat alles terugkeert naar de normaliteit van het status-quo van constante uitbuiting.

Echter een serieuze massale staking door de arbeidersklasse als antwoord op algehele kapitalistische aanvallen – indien geleid door onafhankelijke (her-) kiesbare en toerekenbare stakingscomités – zou in zulke strijd inderdaad een krachtig wapen kunnen zijn. Maar nauwsluitende “24-uur-algemene stakingen” kunnen die klus niet klaren.

Wat dan ook de precieze vorm van klassenverzet zal blijken: het is broodnodig om arbeiders organisaties te ontwikkelen met besluitvormende bevoegdheid zoals fabrieks/bedrijfscomités die onderdeel zijn van uitgebreide landelijke raden en die zichzelf onafhankelijk opstellen tegenover de bourgeoisie & haar lakeien en agenten in de arbeidersbeweging.

Nog beter, deze organen van arbeidersmacht kunnen meer verrichten; de lessen van arbeiderscontrole zal hen snel een opleiding geven in het vervangen en onteigenen der kapitalisten, en in het zelfheer der gehele economie op een rationele en democratisch geplande basis ter bevrediging van alle benodigdheden van al de mensen ter wereld.

Om de voorvechter te kunnen worden van alle onderdrukten en de funderingen van het inter/nationale kapitalisme te doen barsten & breken moet de arbeidersklasse zich politiek onafhankelijk ontwikkelen van wat voor “progressief” bourgeois beleid dan ook. De voornaamste obstakels in de klassenstrijd zijn illusies in het reformisme en aanhankelijkheid voor de sociaal-democratische foute aanvoerders; de onontbeerlijke taak is daarom een volledige organisatorische en politieke breuk met de PvdA, SP en de FNV leiding. En dus te breken met hun trouwe zogehete “Marxistische“ aanhang.

Voor de Opbouw van een Leninistische-Trotskyistische Voorhoedepartij!

Posted: 8 February 2007